برای مسیحی که دوستش دارم – مجمع دیوانگان. بسیار توصیه اش میکنم. نه برای اینکه انتقادیه از مسیح علی نژاد عزیز، بلکه برای اینکه یک یادآوری مهمه به همگی مان.

این روزها گفتمان ضد جنگ آنچنان به نوعی پز روشنفکری بدل گشته که گویا گاه فراموش می‌کنیم که ما شهروندان سوییس و فرانسه و آمریکا نیستیم که در زندگی مدنی خود مشکل دیگری برایمان باقی نمانده است و از سر بیکاری و البته نوع‌دوستی به دنبال این مسئله راه افتاده‌ایم که در دیگر نقاط دنیا چه کسی جنگ راه انداخته است. گویا فراموش می‌کینم که در کشوری که اولین اصول آزادی بیان زیر پا گذاشته می‌شود، حتی قوانین عقب‌افتاده قانون اساسی کشور به سادگی نقض می‌شود، هر صدای مخالفی به شدت سرکوب می‌شود و وحشیانه‌ترین مجازات‌ها به مانند سنگ‌سار و قطع اعضای بدن به سادگی به اجرا در می‌آیند، و باز هم در کشوری که رییس جمهورش بیمار گونه فریاد می‌زند: «امروز ملت‌ها حالشان از شنیدن نام دموکراسی به هم می‌خورد» اولویت با چه چیزی اس

پاسخ مسیح رو هم حتما ببینید: از حمله تا پز روشنفکرانه

از سوی دیگر در عین حال که می پذیرم دیالوگ آخر می توانست کمی پرسشگرانه تر مطرح شود تا نظر قطعی اما باز به گمانم برخی از دوستان از همان تاکتیک جناب احمدی نژاد استفاده کردند یعنی در آنجا چون دموکراسی از سوی “دشمن” فریاد زده می شود پس بد است، و در اینجا چون رویکرد من به روحیه جنگ طلبانه برای تحقق دموکراسی، همان است که از سوی احمدی نژاد و دولت اش فریاد زده می شود پس بد است.