مشکلات راب فورد، شهردار تورنتو، بزرگ‌تر از ویدیویی است که مدتها بود ادعا می‌شد وجود دارد و او را در حال ِ کشیدن کوکایین نشان می‌دهد. فورد این اتهام را سیاست‌مدارانه رد می‌کرد اما کم‌کم اطلاعات بیشتری از ارتباطات ِ خودش، برادرش، و اطرافیانش، با دنیای زیرزمینی ِ تورنتو آشکار شد. حالا رییس پلیس می‌گوید ویدیو به دست آمده است و یکی از نزدیکان ِ آقای فورد برای اتهامات مرتبط با موادمخدر و زورگیری تحت تعقیب است. راب فورد قبل از این هم به‌خاطر ِ سیاست‌های دست ِ راستی‌اش مخالفان زیادی داشت.

راب فورد مرد ِ چاقی است و موقع صحبت‌کردن نفس کم می‌آورد. او با شکم ِ بزرگش، کراواتی که مثل ِ آبشار از گردن به سمت کمربندش آویزان شده، و صورت ِ سرخش، در تصاویر ِ رسانه‌ها دیده می‌شود. از آقای شهردار عکس‌هایی وجود دارد که او را دست در گردن ِ جوان‌های سیاه‌پوستی نشان می‌دهد که با ظاهر ِ استاندارد ِ شهروند ِ «متعهد» خوانایی ندارند. روایت‌هایی وجود دارد که راب فورد کوکایین مصرف می‌کند و برادرش در جوانی حشیش می‌فروخته است.

به‌نظرم باید در اتفاقات ماه‌های اخیر دقیق‌تر شد. مرد ِ چاق که دوستان سیاه دارد مایه‌ی شرم‌ساری شهروندان ِ «خوب» ِ شهر است. او مواد مخدر مصرف می‌کند و چشم‌هایش در گونه‌هایش دفن شده‌اند. راب فورد سر کوچکی دارد که روی شکمش دیده نمی‌شود. غبغبش از دو طرف کراواتش بیرون زده‌است. شهر از داشتن ِ چنین ساکنی شرم‌سار است. بدتر این‌که این مرد ِ شکم‌گنده شهردار شهر است.

چیزی که در این روایت‌ها نمی‌بینم اشاره به کارنامه‌ی راب فورد در شهرداری است. مهم‌تر از آن، نمی‌بینم کسی این سوال را بپرسد که مگر بزهکاران حق شرکت در دموکراسی را ندارند؟ هنوز نشنیده‌ام آقای فورد متهم باشد که از حضورش در شهرداری برای کمک به تجارت ِ مواد مخدر در شهر استفاده کرده باشد.

در جنجالی که برای فشار آوردن به راب فورد برای استعفا راه افتاده‌است زمینه‌ای از پرهیزگاری ِ مذهبی می‌بینم. مساله به‌نظرم راب فورد نیست. شهر دارد با سوزاندن ِ یکی سر ِ صلیب، خودش را تبرئه می‌کند.