این عکس در نمایشگاه هفته نیروی انتظامی گرفته شده و در خبرگزاری فارس با زیرنوشت ” هشدار پلیس درمورد تماشای فیلم های خشن هالیوودی” منتشر شده.

این آقای محترم رو شاید یادتون باشه. ایشون سنگ هوی چو Seung-Hui Cho ی معروف (انگلیسی) هستند، قاتل دانشگاه ویرجیانا (انگلیسی). به خاطر دارید که چو بعد ازکشتن ۳۲ نفر و زخمی کردن ۲۵ نفر دیگر خودش رو هم کشت. به تابیر خبرنگار فارس این بنده خدا تحت تاثیر فیلم های هالیوودی آدمکش شد.

تا مدتها بعد از حمله، سی ان ان و شبکه های دیگه آمریکایی پر بود از عکس این آقا و شرح مشکلات روانی اش. یک نگاه به ویکیپدیا (انگلیسی) آدم رو قانع می کنه که این پسر با گذشته پر از افسردگی و تنهاییش چیزی جز آدمکش نمی تونست بشه. ایراد اساسی که هنوز هم خیلی ها به دانشگاه میگیرند اینه که چرا زودتر این جمع بندی انجام نشد که این آقا مشکل داره و می تونه دردسر درست کنه. هیچ جایی اما به خاطر نمیارم که اشاره ای به “فیلم های هالیودی” شده باشه بعنوان انگیزه ساز برای بنده خدا. جالبه که حتی بعد از کالبدشکافی معلوم شد چو تحت تاثیر دارو هم نبوده.

آزادی چیز ظریفیه. شما حق دارید کتاب بنویسید که چه خوبه سر به تن آقای فلانی نباشه. این حق شماست. اگر کسی رو تحریک به کشتن اون آقا بکنید مجرمید اما میشه قتل ِ انجام نشده رییس جمهور آمریکا رو هم فیلم کرد. به همین ترتیب ما آدمها حق داریم بریم سینما و با لذت تماشا کنیم تکه تکه شدن آدمهای روی پرده رو. نکته اینه که آزادی هرکاری بکنی مگر اینکه دلیل بسیار خوبی باشه که انجام اون کار به دیگران آزار می رسونه. برداشت جمهوری اسلامی اما برعکسه. هرکاری بده مگر اینکه در راستای یک ایدئولوژی باشه. انتهای این کار می رسه به طالبان که با بادبادک بازی مشکل داشتند. این البته برداشت منه و نظر شما هم کاملا محترمه.