چرا لاریجانی کنار گذاشته شد – مطلب زیبایی از کلاشینکف دیجیتال

فرض کنید شما مربی یک تیم فوتبال پر طرفدار و جنجالی هستید و در آغاز نیمه دوم یک بازی سرنوشت ساز قرار گرفته اید، وقت چندانی تا پایان بازی نمانده است، اوضاع هم چندان بر وفق مراد نیست، حتی احتمال شکست وجود دارد، هواداران پر تعداد تیم از شما “انتظار” دارند، و از همه مهمتر، شما “باز” هم می خواهید “مربی” بمانید و منصب خودتان را حفظ کنید، خوب در این معادله چه خواهید کرد؟ تا هم بمانید، هم هوادارانتان را راضی کنید و اعتمادشان را جلب کنید و هم اگر شکست خوردید، بتوانید برای شکست خود، “مقصر” و “قربانی” داشته باشید؟ و اگر در پایان بازی، موفق “نشدید” ، بتوانید گناه را به گردن بازیکنان نالایق یا رفقای نیمه راه بیاند؟ جواب ساده است، شما باید مرتب بازیکنان تیم خودتان را عوض کنید، تعویض و ترمیم های مکرر، باعث می شود که شما “زمان” بخرید و قضاوت در مورد خودتان را مرتبا به تعویق بیاندارید، اینطور هوادارانتان باز هم به شما مهلت می دهند و منتظر معجزه! می مانند و اگر شما ماهرانه باشید ، هوادرانتان ممکن است در یک “بزنگاه” بازهم به شما اعتماد کنند…

جادی در مورد بمب گوگلی (علیه ۳۰۰، برای خلیج فارس و غیره) می نویسه: بمب گوگلی، افتخار ایرانی

به نظر من شیوه دفاع از حیثیت ایرانی این نیست که یک روز به گوگل بگوییم ایران کشور است، یک روز به عرب ها بگوییم با ایرانی‌ها رفتار بدی نداشته باشند، یک روز به آمریکا بگوییم از ما انگشت نگاری نکند، یک روز به پلیس فرانسه بگوییم ایرانیان را کتک نزند، یک روز به رییس دانشگاه کلمبیا بگوییم همه ایرانی‌ها مثل هم نیستند، یک روز به پی‌پال بگوییم اکانت‌های ما را نبندد، یک روز به سیسکو بگوییم اجازه دانلود فایل به ما بدهید، یک روز به گوگل بگوییم پروژه‌های ما را از گوگل پروجکت حذف نکند و … به نظرم اگر می‌خواهیم مفتخر باشیم باید کاری کنیم که دنیا برایمان احترام قایل باشند نه اینکه ما را به عنوان یک کشور طرفدار تروریسم و دارای بالاترین میزان مصرف مواد مخدر و بالاترین میزان اعدام و قتل رسمی کودکان و … بشناسند