من مخالفتی با ریختن اسید در چشمان مجید، متهم اسیدپاشی روی آمنه بهرامی +، ندارم. وبلاگ‌ها و روزنامه‌ها را که دنبال می‌کردم این‌طور دستگیرم شد که این‌که مجید را بی‌هوش کنند و اسید در چشمش بریزند برای بخش قابل توجهی از جامعه‌ای که حرفش را می‌زنیم اقدامی قابل تصور است. در این وضعیت دیگر مهم نیست که واقعا اسید در چشم مجید ریخته می‌شود یا خیر. اصلا مهم مجید نیست. داریم درباره‌ی جامعه‌ای حرف می‌زنیم که می‌تواند درباره‌ی ریختن اسید در چشم کسی حرف بزند. مشکل اینجاست.

پس‌نوشت – ادامه‌ی حرف در اینجا