حادثه قتل و خون‌ریزی در کشور شما به دست یک دانش‌آموز که به احتمال قریب به یقین می‌بایستی از صهیونیست‌های یهودی و ضد‌دین بوده‌باشد را شنیدیم. ضمن عرض تسلیت باید خدمت‌تان عرض کنم که این واقعه به دو دلیل در مدرسه کشور شما اتفاق افتاده، اول اینکه آن مدرسه نمازخانه نداشته ….
مهرنوش سلوکی مستندساز ایرانی-فرانسوی که پس از سفر به ایران در آذرماه سال ۱۳۸۵، از بهمن ماه گذشته ممنوع الخروج شده است، می گوید: اتهام وارده به او تبلیغ علیه نظام است و محاکمه او روز بیست و سوم آبان ماه انجام خواهد شد.
دل آرام! دل، آرام دار و آرام برو جلو، جلوتر، نترس، حالا آرام تر از همیشه لباست را بزن بالا ، پشتت به کشیده شدن روی سیمان سخت عادت دارد، پس بی سبب ناز نکن، بزن بالا لباست را. عریان که کردی تن خسته ات را هراست مباد. آخر هیچ ستونی از ستون‌های شرع و شرم نمی لرزد اینجا . همه زن اند اینجا. مگر ندیدی در میدان هفت تیر، برادرانت بر عکس برادران ما به حقوق برابر قائل بوده اند و باتوم ها را تنها تنها بالا نمی‌کشیدند؟ خواهی دید که به گاه عریانی ات نیزخواهران بسیاری به صف ایستاده اند تا تنت را به ناز شلاق داغ شان مهمان کنند. پس دل، آرام دار و لباس از تن در آر و بگذار خواهرانت آنچه را که ما در این سالها نداشتیم، داشته باشند ؛ برابر با مردان با دستهایی به همان اقتدار که به سرعت بالا می رود تا آنگاه که به سرعت پایین می‌آید، رد سرخش را بر پشت عریان تو خوب به جا گذارد. مگر تو برای برابری ندویدی؟ خب اینجا جا ثمر داد، پس ناشکری نکن در برابر این برابری که خواهرانمان به دست آورده اند.
ای مردم دنیا، شما غلط می کنید کاریکاتور کشور من را بکشید یا رهبران من را در دادگاه های غیابی، مثل میکونوس، محاکمه کنید. رژه روی پرچم، آتش زدن آن، و هرگونه کار دشمن شکن دیگر در مالکیت من است. امضا، یک ایرانی شرکت کننده در مراسم روز پر افتخار ۱۳ آبان.
برای مسیحی که دوستش دارم – مجمع دیوانگان. بسیار توصیه اش میکنم. نه برای اینکه انتقادیه از مسیح علی نژاد عزیز، بلکه برای اینکه یک یادآوری مهمه به همگی مان.
این روزها گفتمان ضد جنگ آنچنان به نوعی پز روشنفکری بدل گشته که گویا گاه فراموش می‌کنیم که ما شهروندان سوییس و فرانسه و آمریکا نیستیم که در زندگی مدنی خود مشکل دیگری برایمان باقی نمانده است و از سر بیکاری و البته نوع‌دوستی به دنبال این مسئله راه افتاده‌ایم که در دیگر نقاط دنیا چه کسی جنگ راه انداخته است. گویا فراموش می‌کینم که در کشوری که اولین اصول آزادی بیان زیر پا گذاشته میشود، حتی قوانین عقب‌افتاده قانون اساسی کشور به سادگی نقض میشود، هر صدای مخالفی به شدت سرکوب میشود و وحشیانه‌ترین مجازات‌ها به مانند سنگ‌سار و قطع اعضای بدن به سادگی به اجرا در می‌آیند، و باز هم در کشوری که رییس جمهورش بیمار گونه فریاد می‌زند: «امروز ملت‌ها حالشان از شنیدن نام دموکراسی به هم می‌خورد» اولویت با چه چیزی اس
از سوی دیگر در عین حال که می پذیرم دیالوگ آخر می توانست کمی پرسشگرانه تر مطرح شود تا نظر قطعی اما باز به گمانم برخی از دوستان از همان تاکتیک جناب احمدی نژاد استفاده کردند یعنی در آنجا چون دموکراسی از سوی “دشمن” فریاد زده می شود پس بد است، و در اینجا چون رویکرد من به روحیه جنگ طلبانه برای تحقق دموکراسی، همان است که از سوی احمدی نژاد و دولت اش فریاد زده می شود پس بد است.
قبیله ای در هندوستان وجود دارد که یکی از رسوم رایج مذهبی آن این است که وقتی دختران به سنی میرسند که برای اولین بار عادت زنانه در آنها روی میدهد خانواده دختر در طی یک مراسم بسیار مفصل و پرخرج برای اینکه دخترشان درآینده زندگی بهتری داشته باشد و درهای سعادت و پاکدامنی به روی او باز باشد با دعوت از بزرگ دینی از او درخواست میکنند که در این مراسم برای اولین بار با داشتن دخول پرده بکارت دختر آنها را پاره کند که البته این عمل توسط مرید دینی و حداقل چهارتن از شاگردان او انجام میشود
انفجار نخستین بمب اتمی – آلامگورد، نیومکزیکو، ۱۶ جولای ۱۹۴۵ (ویکیپدیای انگلیسی)- لینک از یک پزشک. “وقتی بمب منفجر شد، چند نفری خندیدند، چند نفری گریستند، بیشتری ساکت بودند”. ببینید.
برنامه ورزش صبحگاهی که از شبکه سوم پخش می شود به گونه ای است که انسان تصور می کند ورزشکاران در حال رقص هستند. موزیکی که همراه حرکت های ورزشی ورزشکاران پخش می شود هم به این موضوع کمک شایانی می کند!
نامه به آقای فنلاند – نگاهی به دیگر
مستند ساز ایرانی-فرانسوی: نگران امنیت خود هستم
رنگین‌کمان مغز
